Απελευθέρωση ή τουρκοποίηση : Το «οδυνηρό» δίλημμα της εποχής μας

Άθως Κοιρανίδης, Μέλος Δ.Σ.

6 Απριλίου 2021

Τα τελευταία 47 χρόνια σπαταλήθηκαν σε ένα άφρον εγχείρημα της πολιτικής ηγεσίας μας να συνάψει ένα λειτουργικό και βιώσιμο «συνεταιρισμό» μεταξύ των ούτω καλούμενων δύο κοινοτήτων του κυπριακού λαού, «επανενώνοντας» το νησί στη βάση ενός «μετεξελιγμένου» κράτους συνταγματικά δομημένου στην βάση ενός ρατσιστικού πολιτικού τερατουργήματος το οποίο εκκολάφθηκε στα πολιτικά πειραματικά εργαστήρια της πάλαι ποτέ αποικιοκράτειρας Μεγάλης Βρετανίας και ονομάστηκε Δι-κοινοτική Δι-ζωνική Ομοσπονδία (ΔΔΟ).

Το αποτέλεσμα του εγχειρήματος ήταν προδιαγεγραμμένο αφού θεμελιώθηκε σε λάθος βάσεις.  Πρώτον, παράβλεψε τον πλήρη έλεγχο του ενός εκ των δύο συνεταιριζομένων από την Τουρκία και αγνόησε την πάγια στρατηγική θέση της τελευταίας για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου. Δεύτερον, το προτεινόμενο συνταγματικό μόρφωμα, είχε τερατουργηματικές, ρατσιστικές, αντιδημοκρατικές, αντιλειτουργικές και αυτοκαταστροφικές ιδιότητες που ποτέ δεν θα του επέτρεπαν να καταστεί βιώσιμο.

Παρόλο που το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγγραμμένο, εν τούτοις το εγχείρημα συντηρήθηκε διαχρονικά από τον άξονα Βρετανίας- Τουρκίας με την έντεχνη εφαρμογή της διπλωματικής επικοδομητικής ασάφειας των Βρετανών στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και των οργάνων της  Ευρωπαϊκής Ένωσης ούτως ώστε να συγκαλύπτεται η τεράστια διαφορά μεταξύ των θέσεων αφενός της Τουρκίας για πλήρη έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου και αφετέρου των Ελλήνων της Κύπρου για απαλλαγή από την τουρκική επικυριαρχία και επιρροή.  Αυτές οι επικοδομητικές ασάφειες, όπως η «πολιτική ισότητα», μας κατατρέχουν μέχρι σήμερα. Η συντήρηση του εγχειρήματος απέδωσε το ποθούμενο στην Βρετανία και την Τουρκία αφού η πρώτη συνέχισε ανενόχλητη την εκμετάλλευση των παράνομων βρετανικών βάσεων και η δεύτερη αποενοχοποιήθηκε για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε στο νησί, ισλαμοποίησε αβρόχοις ποσίν τα κατεχόμενα εδάφη και πέτυχε σημαντικές νίκες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων οι οποίες της εξασφάλισαν σε μεγάλο βαθμό την επικυριαρχία στο νησί σε περίπτωση λύσης.

Έχοντας αποκομήσει τα οφέλη που ανέμεναν από το εγχείρημα, οι Τούρκοι, πάντοτε με την συνδρομή των Βρετανών, οδηγούν αυτή την εποχή το σχέδιο στην επόμενη του φάση που είναι η κάμψη των ελάχιστων απομεινασών αντιστάσεων των Ελληνοκυπρίων και η επίτευξη των τελευταίων απαραίτητων διαπραγματευτικών επιτυχιών που θα ολοκληρώσουν σε απόλυτο βαθμό το έργο της επικυριαρχίας στο νησί.

Η κυπριακή πολιτική ηγεσία παραμένει εγκλωβισμένη στην παγίδα που έστησαν οι Βρετανοί αγνοώντας τις γεωπολιτικές συγκυρίες που έχουν παγιδέψει την Τουρκία στην μέγγενη μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας και την έχουν αποξενώσει από την συντριπτική πλειοψηφία των μέχρι πρό τινός εταίρων και συμμάχων της.  Εκβιαζόμενη από τα ξένα κέντρα αποφάσεων για τα τεράστια σκάνδαλα διαφθοράς στα οποία εμπλέκεται, η πολιτική ηγεσία μας σύρεται από τον φιλοτουρκικό βρετανογερμανικό άξονα σε μία άλλη πενταμερή, υποσκάπτωντας περαιτέρω την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας η οποία για άλλη μία φορά θα είναι απούσα (ενδυναμώνοντας το επιχείρημα της Τουρκίας ότι είναι εκλειπούσα) με μόνη προοπτική το ξέπλυμα των προκλήσεων της Τουρκίας στην Αμμόχωστο, στην Κυπριακή ΑΟΖ και στο Αιγαίο.

Ο κυπριακός λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει την ωμή πραγματικότητα ότι βρίσκεται προ ενός τεράστιου «οδυνηρού» διλήμματος.  Η πρώτη επιλογή οδηγεί στην απελευθέρωση δια μέσου μίας φαινομενικά στενής και τεθλιμμένης οδού η οποία περιέχει αλλαγή νοοτροπίας,αλλαγή ηγεσίας, επαναφορά των παραδοσιακών αξιών και του ελληνορθόδοξου πνεύματος, θυσίες και στερήσεις.  Η δεύτερη οδός  είναι αυτή που ζούμε σήμερα, η φαινομενικά πλατιά και εύκολη, η οποία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην τουρκοποίηση.

Ο Ελληνοκύπριοι οφείλουν να σταματήσουν να πιστεύουν τα ψέματα των διεφθαρμένων απάτριδων κομματαρχών τους για δήθεν λύση μέσω διαπραγματεύσεων με τους Τουρκοκυπρίους και να δουν την πραγματικότητα στα μάτια. Οι Τουρκοκύπριοι ελέγχονται εξολοκλήρου από την Τουρκία και έχουν μετατραπεί σε υποχείριά της. Ως εκ τούτου δεν αποφασίζουν αυτοί αλλά η Τουρκία.  Η ιστορία μας διδάσκει ότι η Τουρκία ποτέ δεν επέστρεψε οτιδήποτε οικειοθελώς. Το κυπριακό θα λυθεί κατόπιν πίεσης των ξένων μεγάλων δυνάμεων όταν τα συμφέροντά τους θα επιβάλουν την αποχώρηση της από την Κύπρο και την συρρίκνωσή της.

Η πατρίδα μας έχει ανάγκη από ηγέτες που να βλέπουν αυτή την πραγματικότητα, να οραματίζονται την απελευθέρωση και να προετοιμάζονται γι’ αυτή.   Ο λαός μας έχει ανάγκη από πρότυπα ηγετών όπως τον Καποδίστρια και τον Παπαφλέσσα.  Η παλαιοκομματική, διεφθαρμένη, δωσίλογη, πολιτική ηγεσία της πατρίδας μας έχει πτωχεύσει και επιβάλλεται να παραδώσει την σκυτάλη σε νέους, αδιάφθορους, μυαλωμένους, ενάρετους και φιλοπάτριδες.

Οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές προσφέρουν χρύση ευκαιρία για μια τέτοια αλλαγή.