Στοχασμός για την επέτειο της 1ης Απριλίου 1955

Άθως Κοιρανίδης, Μέλος Δ.Σ.

31 Μαρτίου 2021

Έχουν περάσει 66 χρόνια από την έναρξη του ένδοξου απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου για απόσειση του βρετανικού αποικιοκρατικού ζυγού και δυστυχώς τα αποικιοκρατικά κατάλοιπα που οι Βρετανοί φρόντισαν με δαιμονική μαεστρία να εμφυτέψουν στο σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας και στις συνειδήσεις μας συνεχίζουν να μας κατατρέχουν.

Ο οθωμανικής προέλευσης κοινοτικός διαχωρισμός γνωστός ως «μιλλέτ» αφού μετονομάστηκε από τους Βρετανούς αποικιοκράτες σε «κοινοτική αυτονομία» σύμφωνα με το Δόγμα Μακμίλλαν του 1958, εμφυτεύτηκε στο σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας από τους Βρετανούς, πάντοτε σε συνεννόηση με την Τουρκία, ως διχοτομικός ιός, για να διασφαλίσει την επιτυχή διαχρονική υλοποίηση της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε» η οποία, σύμφωνα με τα σχέδιά τους, θα κατοχύρωνε την μακροχρόνια παρουσία των βρετανικών βάσεων και ευρύτερων συμφερόντων στο νησί.

Βασικοί συντελεστές για την επιτυχία της βρετανικής πολιτικής ήταν και παραμένουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας οι οποίες, μηδεμιάς εξαιρουμένης, την ανέχθηκαν, παρόλη την προκλητική φιλοτουρκική στάση της. 

Σε σχέση με τις βρετανικές βάσεις στην Κύπρο, παρόλο που τόσο το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας αποφάσισε ότι αυτές αποτελούν αποικιοκρατικό κατάλοιπο, όσο και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δικαίωσε την Δημοκρατία του Αγίου Μαυρικίου στην αγωγή της κατά της Βρετανίας για την απόσχιση των νησιών του Αρχιπελάγους Chagos το 1965, 3 χρόνια πριν την απόκτηση της ανεξαρτησίας της, οι κυπριακές κυβερνήσεις δεν έχουν κάνει κανένα απολύτως βήμα προς διεκδίκηση της αποχώρησης τους.  Αντ’ αυτού είχαμε την εμετική διαβεβαίωση του Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια προς τον Βρετανό Πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν ότι το θέμα των βάσεων θα το επιληφθούν τα παιδιά και τα εγγόνια μας και όχι εμείς.

Πιο σημαντικό, σε σχέση με την σιωπηλή διαχρονική πρωτοκαθεδρία της Βρετανίας στην διαχείριση του Κυπριακού από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, οι εκάστοτε κυβερνήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας ποτέ δεν την αμφισβήτησαν και ποτέ δεν προσπάθησαν να την ανατρέψουν.

Είναι βέβαιο ότι η φιλοβρετανική στάση των εκάστοτε κυβερνήσεων και πολιτικών ηγεσιών της Κυπριακής Δημοκρατίας αποτελεί όνειδος για τον ένδοξο απελευθερωτικό αγώνα του 1955.  Εξίσου βέβαιο είναι ότι οι ψυχές των Αυξεντίου, Παλληκαρίδη, Μάτση, Δράκου, Καραολή, Λένα, Πατάτσου και των άλλων ηρώων της ΕΟΚΑ θα ενοχλούνται στις ουράνιες μονές βλέποντας την κατάντια των απογόνων τους.

Ο απελευθερωτικός αγώνας 1955-1959 αποτελεί αναμφίβολα την πλέον ένδοξη σελίδα της σύγχρονης ιστορίας της πατρίδας μας. Η περίοδος που ακολούθησε μέχρι σήμερα κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως η πλέον άδοξη περίοδος.  Οι πολιτικές ηγεσίες των τελευταίων δεκαετιών έχουν εξευτελίσει τους αγώνες των προγόνων μας και έχουν θέσει σε κίνδυνο την πλήρη απομείωση των κατακτήσεών τους και την ύπαρξη του Ελληνισμού στο νησί.

Η γενεά μας οφείλει επιτέλους να τιμήσει τον ένδοξο απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ μιμούμενη τους ήρωες και αγωνιστές της με πράξεις και όχι με υποκριτικές τελετές και διακυρήξεις.  Ο λαός μας οφείλει να απαλλαγεί και να τιμωρήσει τους Βρετανολάγνους, διεφθαρμένους, κομματικούς δεινόσαυρους που για δεκαετίες νέμονται την εξουσία και οδηγούν την Κυπριακή Δημοκρατία στον εξευτελισμό και στην διάλυση και να αναγεννήσει το κράτος στην βάση των ελληνορθόδοξων παραδοσιακών αξιών μας.