Η τιμή των εθνικών επετείων

Άθως Κοιρανίδης, Μέλος Δ.Σ.

30 Μαρτίου 2019

Η τελευταία εβδομάδα του Μάρτη θα μπορούσε κάλλιστα να αποκαλείται εβδομάδα εθνικής αναβάπτισης αφού κατά τη διάρκειά της τιμούμε δύο εξόχως σημαντικά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας του έθνους μας.  Την επανάσταση των Ελλήνων κατά των Οθωμανών το 1821 και τον απελευθερωτικό αγώνα των Κυπρίων κατά των Βρεττανών το 1955.

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες η μνήμη μας γυρίζει στην Αγία Λαύρα, στα Δερβενάκια, στην Αλαμάνα, στο Μεσολόγγι , στο Μαχαιρά, στο Λιοπέτρι, στα Φυλακισμένα Μνήματα.  Θυμούμαστε τους Κολοκοτρώνη, Καραισκάκη, Παπαφλέσσα, Διάκο, Αυξεντίου, Παλληκαρίδη, Μάτση, Καραολή και τους τόσους άλλους που θυσιάστηκαν στο βωμό της ελευθερίας και τους ευγνομωνούμε γιατί χάρη στη θυσία τους καταφέραμε να να αναγεννηθούμε ως Έθνος.

Η μνήμη των εθνικών επετείων συμπίπτει, όχι τυχαία βέβαια αλλά χάριτι Θεού, με την εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου που αποτελεί την εκδήλωση της απόφασης του Θεού για σωτηρία του πεπτωκότος ανθρωπίνου γένους.  Η εορτή αυτή εμπνέει στους πιστούς την πεποίθηση ότι ο Θεός νοιάζεται για τον λαό Του και απεργάζεται την λύτρωσή του εκ παντοίων δεινών, φτάνει ο λαός να ζεί κατά Θεόν.  Ταυτόχρονα θυμίζει ότι οι πρόγονοί μας έθεταν πάντοτε τους αγώνες και ολόκληρη της ζωή τους υπό τη σκέπη του Θεού.

Οι εθνικές επέτειοι τιμούνται με λαμπρότητα από την πολιτική ηγεσία.  Δοξολογίες, παρελάσεις, ομιλίες, δηλώσεις. Όλα για το θεαθήναι.  Κούφια λόγια χωρίς περιεχόμενο.  Έπεα πτερόεντα. Υποσχέσεις χωρίς αντίκρυσμα.  Οι ηγέτες άλλα διακηρύττουν και άλλα πράττουν.  Ο λαός, στην πλειονότητά του, απέχει επειδή είτε αδιαφορεί είτε αειδιάζει τους πολιτικούς θεατρινισμούς και την υποκρισία.  Οι λίγοι που συμμετέχουν το πράττουν είτε για το συμφερον, είτε για προβολή,  είτε παθητικά χωρίς ζήλο και πάθος.

Η πραγματική τιμή που μπορεί να προσφέρει κάποιος σε ένα ιστορικό γεγονός ή σε ένα ιστορικό πρόσωπο είναι η μίμησή του.   Στην περίπτωση των δύο εθνικών επετείων είναι ο παραδειγματισμός από το θάρρος των προγόνων μας να ξεσηκωθούν ενάντια σε αυτούς που τους καταδεινάστευαν, αγνοώντας την υπεροπλία τους, αψηφώντας τους τεράστιους κινδύνους, έτοιμοι να δώσουν με χαρά τη ζωή τους για την ελευθερία και τα ιδανικά.

Τις μέρες που ζούμε τα δύο κράτη του Ελληνικού έθνους βρίσκονται υποδουλωμένα στην παγκόσμια οικονομική ολιγαρχία στην οποία έχουν ξεπουλήσει μεγάλο μέρος του εδάφους και των οικονομικών τους πόρων και στους οποίους είναι υπόλογα και εξαρτώμενα λόγω του υψηλού χρηματικού δανεισμού τους.   Ελλάδα και Κύπρος έχουν αποδομήσει τους θεσμούς, τους κοινωνικούς ιστούς και την αμυντική θωράκισή τους και κατέστησαν ευατές έρμαια της επιθετικής βουλιμίας της Τουρκίας και επαίτες προστασίας μεγάλων δυνάμεων. Πέραν τούτου, μεγάλο μέρος των εδαφών της ιδιαίτερής μας πατρίδας συνεχίζει να είναι σκλαβωμένο από τον Τούρκο κατακτητή και να εξισλαμίζεται με γοργό ρυθμό.

Είναι εμφανές ότι ο ψυχρός ορθολογισμός που επικρατεί τις ημέρες μας και έχει κυριεύσει το λαό μας δεν επιτρέπει την πολεμική εξέγερση.  Θα ήταν ουτοπικό αν πιστεύαμε ότι η γενιά των κλιματιστικών και των χάμπουρκερ θα πάρει τα όπλα και θα προσφέρει τη ζωή της στον βωμό του απελευθερωτικού αγώνα.  Είναι όμως ρεαλιστικό να απαιτούμε από το λαό μας να παραδειγματιστεί από το πνεύμα των προγόνων μας και να αναγεννηθεί πνευματικά επιζητώντας τις αρετές και τα ιδανικά που χαρακτήριζαν το έθνος μας στη μακραίωνη ιστορία του.  Είναι επιβεβλημένο να απαιτούμε από τον λαό μας να ορθώσει ειρηνικά το ανάστημά του απέναντι στους κάθε λογής δυνάστες και να διεκδικήσει με θάρρος την απελευθέρωσή του.