Ένας άνθρωπος μία ψήφος : η μόνη βιώσιμη λύση

Άθως Κοιρανίδης, Μέλος Δ.Σ.

17 Νοεμβρίου 2018

Μετά την πρόσφατη  έκθεση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες στην οποία περιλαμβάνεται η προτροπή για επεξεργασία «νέων ιδεών» σε σχέση με τις προσπάθειες για λύση του κυπριακούπροβλήματος, έχει ξεκινήσει μία πρωτοφανής εσωτερική διεργασία στις δύο πλευρές για διερεύνηση των πιθανών επιλογών που θα μπορούσαν να εμπλουτίσουν τον κατάλογο των νέων ιδεών.  Στην εσωτερική διεργασία συμμετέχει ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τις γνωστές του θέσεις περί «αποκεντρωμένης ομοσπονδίας», τα πολιτικά κόμματα, πολιτικοί, τεχνοκράτες, ακαδημαικοί, δημοσιογράφοι και πολλοί άλλοι.  Ο πλουραλισμός και η φαντασία οργιάζει.  Βελούδινο διαζύγιο, χαλαρή ομοσπονδία, πολυπεριφερειακή ομοσπονδία, εξελικτική δι-ζωνική ομοσμποδία και συνομοσμπονδία δεσπόζουν της δημοσιότητας.

Κατά πολύ περίεργο τρόπο, στον κατάλογο των «νέων ιδεών» δεν υπάρχει έστω και μία πρόταση που να στηρίζεται στο θεμελιώδες δημοκρατικό αξίωμα του «ένας άνθρωπος μία ψήφος».  Το δικαίωμα για το οποίο εκατομμύρια ανθρωποι στην παγκόσμια ιστορία έδωσαν τη ζωή τους και το οποίο από εμπειρία αποδεικνύεται να είναι αυτό που διασφαλίζει την σταθερότητα και την υψηλή ποιότητα των πολιτευμάτων ανά την υφήλιο. Το δικαίωμα το οποίο, εκεί που ακρωτηριάστηκε, οδήγησε σε αστάθεια, ακαταστασία και αναταραχή.  Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα.  Πρώτο και καλύτερο αυτό της πατρίδας μας όπου ο παραγκωνισμός του θεμελιώδους δημοκρατικού δικαιώματος «ένας άνθρωπος μία ψήφος» και η υιοθέτηση αντ’ αυτού του οθωμανικής προέλευσης κοινοτισμού, διαίρεσε τον ένα λαό στα δύο με βάση την εθνότητα και την θρησκεία και πριν αλέκτωρ φωνίσει επέφερε την αντιπαράθεση και την διάλυση.

Κατά εξίσου παράδοξο τρόπο, από τον κατάλογο απουσιάζουν ιδέες οι οποίες να κατοχυρώνουν αλώβητες τις βασικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το Ευρωπαικό κεκτημένο. Οι ιδέες που προτείνονται αποτελούν παραφυάδες της τερατώδους Δι-Κοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) οι οποίες καταπατούν βάναυσα τα πλείστα των πιό πάνω.

Αντί η πολιτική ηγεσία να αρπάξει το γάντι που έριξε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ παραδεχόμενος την ακαταλληλότητα της υπό συζήτηση βάσης λύσης ΔΔΟ και να αναδείξει την γενεσιουργό αιτία του κυπριακού προβλήματος, άρχισε να παραπαίει συζητώντας κάθε λογής ανοησία.  Αντί η πολιτική ηγεσία να εκθέσει το οθωμανικό κατάλοιπο του κοινοτισμού το οποίο φυτεύτηκε από τους Βρετανούς αποικιοκράτες στο σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας ακρωτηριάζοντας τη θεμελιώδη δημοκρατική αρχή «ένας άνθρωπος μία ψήφος» παλινδρομεί, αντιιπαρατιθέμενη με τον εαυτό της για ανούσιες τάχατες διαφορές.  Αντί η πολιτική ηγεσία να απλοποιήσει το κυπριακό πρόβλημα απαιτώντας τα βασικά δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία απολαμβάνουν όλοι οι πολίτες των προηγμένων δημοκρατικών πολιτευμάτων και όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες, ψάχνει να περιπλέξει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα με άλλου είδους στρεβλώσεις και αιρετικές λύσεις.

Οι συζητήσεις που γίνονται είναι από τη μιά καταθληπτικές και από την άλλη γελοίες.  Από αυτές όμως προκύπτει μία ενδιαφέρουσα διαπίστωση η οποία προέρχεται από τους παραδοσιακούς στυλοβάτες και ένθερμους υποστηρικτές της ΔΔΟ.  Ένας-ένας παραδέχονται την άκρα ακαταλληλότητα και επικινδυνότητα της ΔΔΟ αλλά υποστηρίζουν ότι δυστυχώς δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτήν καθότι την έχουμε αποδειχθεί προ πολλού και έχει διεισδύσει στα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Κατά περίεργο τρόπο, οι πολιτικοί αυτοί μαθουσάλες ξεχνούν την βασική συμφωνημένη αρχή ότι «τίποτε δεν θεωρείται συμφωνημένο αν δεν συμφωνηθούν όλα» καθώς και το ότι καμία συμφωνία δεν ισχύει όταν αυτή καταπατεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδιαίτερα όταν αυτή γίνεται υπό την απειλή των όπλων, όπως βέβαια ίσχυσε στην δική μας περίπτωση.

Τα γεωπολιτικά δεδομένα όπως έχουν διαμορφωθεί από τη ρήξη στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας και την εξεύρεση τεράστιων ενεργειακών αποθεμάτων στις ΑΟΖ της Κύπρου, του Ισραήλ, της Αιγύπτου και των γειτονικών χωρών σε συνδυασμό με το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει το Κυπριακό πρόβλημα, επιτρέπουν και επιβάλλουν την επανατοποθέτηση του προβλήματος στην ορθή του βάση ως πρόβλημα καταπάτησης των θεμελιωδών δημοκρατικών αρχών και αξιών.  Η μόνη βιώσιμη λύση του προβλήματος είναι αυτή που θα κατοχυρώσει αλώβητα τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις βασικές αξίες, το ευρωπαικό κεκτημένο και πρωτίστως το θεμελιώδες δημοκρατικό αξίωμα «ένας άνθρωπος μία ψήφος».