Μετά τη ΔΔΟ τι ; Συνομοσπονδία ή ενιαίο κράτος ;

Άθως Κοιρανίδης, Μέλος Δ.Σ.

10 Νοεμβρίου 2018

Η τελευταία δημοσιογραφική διάσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας μπορεί να ερμηνευτεί από κάποιους ως το mea culpa του παλαίμαχου πολιτικού και σημαιοφόρου της εκστρατείας για αποδοχή από τους Ελληνοκύπριους της Δι-κοινοτικής Δι-ζωνικής Ομοσπονδίας. Παρόλο που ο εγωισμός του δεν τον άφησε να το εκστομίσει ξεκάθαρα, ήταν φανερό ότι έχει καταλάβει ότι η μέχρι σήμερα διαχείριση του κυπριακού εκ μέρους του ιδίου και των προκατόχων του ήταν εσφαλμένη.  Πως αλλίως θα μπορούσε να ερμηνευτεί η φράση του παλαίμαχου πολιτικού «Όλοι προσπαθήσαμε και όλοι αποτύχαμε».

Η διάσκεψη αυτή μπορεί ταυτόχρονα να θεωρηθεί και ως η επίσημη εξαγγελία της εκδημίας της ΔΔΟ.  Η αναφορά του Προέδρου στις πραγματικές επιδιώξεις της Τουρκίας για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, υποδηλώνει ότι η οποιαδήποτε λύση δεν θα είναι βιώσιμη και λειτουργική αν προβλέπει την παραχώρηση δικαιώματος βέτο ή θετικής ψήφου στους τουρκοκύπριους σε οποιοδήποτε βαθμό.

Η πιστοποίηση του θανάτου της ΔΔΟ επέβαλε στον Νίκο Αναστασιάδη την άμεση εξεύρεση μίας εναλλακτικής πρότασης για διέξοδο από το πολύμηνο αδιέξοδο των ατέρμονων στείρων συνομιλιών ώστε να αποφευχθεί η διαπίστωση εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας ότι το κυπριακό περιήλθε σε τέλμα. Αντιδρώντας ως συνήθως με άκρα προχειρότητα, μεγάλη επιπολαιότητα και πολιτικό τακτικισμό, ο πολυμήχανος πολιτικός ξεφούρνησε την πιό εύκολη εναλλακτική πρόταση η οποία αφενός θα εξέπεμπε προς το διεθνή παράγοντα την καλή του θέληση να υποχωρήσει ξανά μονομερώς για να συμβάλει στην επανέναρξη των διαπραγματεύσεων και αφετέρου θα του επέτρεπε να ελιχθεί εσωτερικά ως προς την ερμηνεία της υποχώρησής του και ταυτόχρονα να οδηγήσει τα πράγματα προς την κατεύθυνση της συνομοσπονδίας με την οποία ερωτοτροπεί εδώ και χρόνια.

Η αλήθεια είναι ότι οι προτάσεις του Προέδρου Αναστασιάδη για αποκέντρωση εξουσιών παραπέμπουν σε συνομοσμπονδία.  Είναι επίσης αλήθεια ότι συνομοσπονδία σημαίνει διχοτόμηση.  Ο Πρόεδρος επενδύει στο ότι το πολιτικό περιβάλλον του και αρκετοί υποστηρικτές του ψηφοφόροι του ΔΗΣΥ έχουν κουραστεί όλα αυτά τα χρόνια και θα προτιμούσαν το «εμείς από εδώ και εκείνοι από εκεί» παρά το «εκείνοι βασιλείς από εκεί και κηδεμόνες από εδώ».

Ο θάνατος της ΔΔΟ έχει ορφανέψει την πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων πολιτικών,  οι πλείστοι των οποίων έκτισαν τις πολιτικές τους καριέρες πάνω σε αυτή, έστω και αν ενδόμυχα δεν πίστευαν σε αυτή.  Κάποιοι, (ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ) αρνούνται ακόμη το θάνατό της.  Άλλοι, (ΔΗΣΥ) αντιλαμβάνονται το θάνατό της αλλά ψάχνουν να δημιουργήσουν το σωσία της με γελοιώδεις αλχημίες και πειράματα ώστε να τον παρουσιάσουν στο λαό.  Άλλοι (ΕΔΕΚ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ, ΣΥΜΜΑΧΙΑ) αναμασούν διαφορετικά ομοσπονδιακά μορφώματα χωρίς να έχουν ξεκάθαρη πρόταση να προσφέρουν στο λαό.

Το ΕΛΑΜ και η ΠΝΟΗ ΛΑΟΥ καθώς και η πλειοψηφία των πολιτών παραμένουν πιστά στη θέση ότι το μόνο συνταγματικό πλαίσιο που μπορεί να επιφέρει δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη λύση στο κυπριακό πρόβλημα είναι το ενιαίο κράτος.  Ένα κράτος στο οποίο θα είναι κατοχυρωμένο το θεμελιώδες δημοκρατικό αξίωμα του «ένας άνθρωπος μία ψήφος».  Ένα κράτος απαλλαγμένο από φυλετικές διακρίσεις, ρατσιστικά στοιχεία και αποικιοκρατικά κατάλοιπα.  Ένα κράτος στο οποίο όλοι οι πολίτες θα έχουν τα ίδια δικαιώματα ανεξαρτήτως εθνότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκείας. Ένα κράτος στο οποίο θα εφαρμόζονται χωρίς καμία εξαίρεση τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι βασικές ελευθερίες και το Ευρωπαικό κεκτημένο.

Οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ότι με την πάροδο του χρόνου όλο και περισσότεροι πολίτες ασπάζονται τη θέση ότι το μόνο συνταγματικό πλαίσιο που μπορεί να επιφέρει δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη λύση στο κυπριακό πρόβλημα είναι το ενιαίο κράτος.  Είναι θέμα χρόνου οι πολίτες να αποσείσουν τα κομματικά δεσμά και να απαιτήσουν από την πολιτική ηγεσία μιά τέτοια λύση.  Μιά λύση η οποία να θωρακίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και να διασφαλίζει τον εκσυγχρονισμό της σε μία κυρίαρχη και προηγμένη δημοκρατική πολιτεία όπου όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι να απολαύουν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των βασικών ελευθεριών και του Ευρωπαικού κεκτημένου σε συνθήκες ασφάλειας, οικονομικής και κοινωνικής ευημερείας.