Η στήριξη των πυρόπληκτων στην Ελλάδα

Άθως Κοιρανίδης, Πρόεδρος Πνοής Λαού

4 Αυγούστου 2018

Οι πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες που έχει βιώσει το Ελληνικό Έθνος στην σύχρονη ιστορία του.  Τόσοι νεκροί και τέτοια καταστροφή έχει να γίνουν από τη δεκαετία του 1940, την εποχή του 2^ου παγμοσμίου πολέμου και του εμφύλιου σπαραγμού. H πυρκαγιά στη Βορειοανατολική Αττική είναι η δεύτερη πιο φονική πυρκαγιά παγκοσμίως κατά τον 21ο αιώνα.

Ο Κυπριακός λαός δείχνοντας για άλλη μία φορά τα αλτρουιστικά αισθήματα και τον βαθύ ανθρωπισμό του ανταποκρίθηκε με θέρμη και ενθουσιασμό στις διάφορες εθελοντικές πρωτοβουλίες που αναπτύχθηκαν προσφέροντας απλόχερα χρηματική και υλική βοήθεια.  Παρόλη την επιτυχία των προσπαθειών, το αποτέλεσμα είναι περισσότερο συμβολικό παρά ουσιαστικό καθότι το μέγεθος της υλικής καταστροφής είναι τεράστιο.

Πέραν της υλικής καταστροφής, οι πυρκαγιές προκάλεσαν τεράστια ψυχική οδύνη σε όσους έχασαν συγγενείς, φίλους και γνωστούς αλλά και ζώα και περιουσιακά στοιχεία, καθώς και σε αυτούς που απολάμβαναν ως κάτοικοι ή επισκέπτες την φυσική ομορφιά της περιοχής.  Στην περίπτωση απώλειας ανθρώπινων ζωών, η ψυχική οδύνη είναι τεράστια και ανθρωπίνως ασήκωτη.  Το αιφνίδιο και ο τρόπος της απώλειας την κάνει πιό επώδυνη.   Η ανθρώπινη παρηγοριά τις πλείστες φορές δεν αρκεί.  Ο πόνος είναι αβάσταχτος. Μόνο η Θεία παρηγοριά μπορεί να απαλύνει τον πόνο και να στηρίξει τους πονεμένους.

Η επίκληση της Θείας παρηγοριάς και του Θείου ελέους θα έπρεπε να αποτελεί την κύρια μορφή στήριξης των πυρόπληκτων. Το βάρος αυτής της επίκλησης θα έπρεπε να αναλάβει η Εκκλησία.  Όπως η πολιτεία κοινητοποίησε μαζικά τους πολίτες για παροχή υλικής βοήθειας, έτσι και η Εκκλησία έπρεπε να κοινητοποιήσει τους πιστούς για παροχή πνευματικής στήριξης.   Αν η Ιερά Σύνοδος καλούσε όλες τις Μητροπόλεις να οργανώσουν παρακλήσεις, αγρυπνίες, νηστεία και άλλες πνευματικές εκδηλώσεις σε μία συγκεκριμένη ημέρα ή περίοδο, αυτό θα είχε διττό αποτέλεσμα.  Αφενός θα προκαλούσε το έλεος του Θεού και την παρηγοριά Του στους καταπονεμένους αδελφούς μας και αφετέρου θα ενίσχυε το ορθόδοξο χριστιανικό φρόνημα του λαού, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα.

Τα φαινόμενα πιστοποιούν  ότι η φύση έχει αρχίσει να εκδικείται για την κακοποήση που έχει υποστεί από τους ανθρώπους τις τελευταίες δεκαετίες. Η πρόβλεψη είναι ότι η εκδίκηση θα ενταθεί με φαινόμενα παρόμοια ή εντονότερα από αυτά που είδαμε στην Αττική πριν λίγες μέρες.   Ο μόνος που μπορεί να δαμάσει τη φύση είναι ο Δημιουργός της.  Γι’ αυτό επιβάλλεται να Τον παρακαλούμε να ελεήσει την ανθρωπότητα και να τη φωτίσει να επιστρέψει στον ορθό δρόμο.

Με την πάροδο του χρόνου, οι άνθρωποι θα βρίσκονται αντιμέτωποι με μεγάλες καταστροφές και ασήκωτο πόνο.   Η ανθρώπινη παρηγοριά δεν θα τους ικανοποιεί.  Οι άνθρωποι θα οδηγούνται στην απόγνωση αφού έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους σε όλους τους θεσμούς και δεν βλέπουν προοπτική και σωτηρία μέσα από αυτούς.   Ο μόνος που μπορεί να προσφέρει ελπίδα και σωτηρία στο λαό είναι ο Χριστός.  Ως εκ τούτου,  η Εκκλησία επιβάλλεται να διδάξει έμπρακτα το λαό να ενώνεται ως ένα σώμα κάτω από την σκέπη της και να προστρέχει στον Ιδρυτή και Επικεφαλή της σε κάθε δύσκολη στιγμή.