Η ΠΝΟΗ ΛΑΟΥ, αντιλαμβανόμενη την αδήριτη ανάγκη ύπαρξης υψηλής στρατηγικής, προχώρησε στην εκπόνηση της «ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ για ΛΥΣΗ του ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ».

Το προτεινόμενο πλαίσιο λύσης που έχει ως στόχο τη δημιουργία ενός ενιαίου, κυρίαρχου, αδιαίρετου, ευρωπαϊκού κράτους, συνοψίζεται ως ακολούθως:
1. Θα αποχωρήσουν όλα τα ξένα στρατεύματα, συμπεριλαμβανομένων της ΕΛΔΥΚ και της ΤΟΥΡΔΥΚ.
2. Η ασφάλεια της Κύπρου θα ανατεθεί για μεταβατική περίοδο 10 ετών στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η ειρηνευτική δύναμη που εδρεύει στην Κύπρο θα αυξηθεί σε αριθμό και θα αποκτήσει διαφοροποιημένους όρους εντολής.
3. Θα επαναπατριστούν όλοι οι έποικοι, πλην αυτών που έχουν συνάψει γάμους με νόμιμους Κύπριους πολίτες και των απογόνων τους.
4. Η Συνθήκη Εγγυήσεως και η Συνθήκη Συμμαχίας του 1959 θα καταργηθούν.
5. Θα διατηρηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία, το όνομα και η σημαία της και θα προκηρυχθεί διαγωνισμός για κρατικό ύμνο. Επίσημες γλώσσες θα είναι η Ελληνική και η Τουρκική.
6. Η μορφή του πολιτεύματος θα είναι η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, στην οποία οι εξουσίες του Προέδρου θα είναι περιορισμένες.
7. Θα υπάρχει διάκριση των 3 εξουσιών (εκτελεστικής, νομοθετικής, δικαστικής).
8. Το εκλογικό σύστημα θα είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και θα είναι η απλή αναλογική ώστε να διασφαλίζεται η αναλογική συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων και άλλων μεγάλων ομάδων πολιτών στην Βουλή.
9. Οι κοινοτικές ποσοστώσεις θα καταργηθούν και όλοι οι νόμιμοι Κύπριοι πολίτες θα έχουν τα ίδια δικαιώματα όπως όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες.
10. Οι περιουσίες θα περιέλθουν στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους και όλες οι παράνομες μεταβιβάσεις μετά το 1974 θα αναιρεθούν.
11. Η αξιοκρατία θα επιβληθεί σε όλους τους δημόσιους οργανισμούς (συμπεριλαμβανομένων του στρατού, της αστυνομίας, της δικαστικής εξουσίας) και η εφαρμογή της θα ελέγχεται για μεταβατική περίοδο 10 ετών από ειδικό κλιμάκιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
12. Θα δημιουργηθεί μικρός σύγχρονος επαγγελματικός στρατός στον οποίο θα υπηρετούν Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Μαρωνίτες και οποιοιδήποτε άλλοι Κύπριοι πολίτες.
13. Θα καταργηθούν οι κυρίαρχες Βρετανικές βάσεις και θα περιέλθουν στην κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η βάση Ακρωτηρίου θα τεθεί στη διάθεση των 5 χωρών μονίμων μελών του ΣΑ του ΟΗΕ.
14. Οι διεθνείς συμβάσεις που θα ισχύουν θα είναι μόνο αυτές που συνήφθησαν από την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η παρούσα πρόταση δεν εξαντλεί τις δυνατότητες στρατηγικού σχεδιασμού. Αντιθέτως, αποτελεί το προζύμι για την παραγωγή λεπτομερέστερου στρατηγικού σχεδίου και τακτικών ελιγμών. Η μέγιστη σημασία του παρόντος σχεδίου είναι ότι εισάγει στην πολιτική σκηνή την επιστημονικά δομημένη στρατηγική σκέψη και ενημερώνει εμπεριστατωμένα το λαό για τα όσα συνέβηκαν, συμβαίνουν και θα συμβούν ή πρέπει να συμβούν στο μέλλον. Το στρατηγικό σχέδιο βρίσκεται υπό συνεχή αναθεώρηση με βάση πρωτίστως τις εξελίξεις στο εξωτερικό περιβάλλον αλλά και στο εσωτερικό της χώρας. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ & ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

 

 

Κάποιοι θα πουν ότι η πρότασή σας είναι ουτοπική γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να την αποδεχτεί η Τουρκία. Πως απαντάτε σε αυτό;

Για 60 χρόνια πορευόμασταν με βάση το «τι θα δεχτεί η Τουρκία». Γι’ αυτό και δεν αναπτύξαμε υψηλή στρατηγική αλλά αρκεστήκαμε να αντιδρούμε αντανακλαστικά στις στρατηγικές κινήσεις της Τουρκίας. Αναλώσαμε 6 ολόκληρες δεκαετίες χορεύοντας στους ρυθμούς της Τουρκίας και δεν έχουμε αντιληφθεί ότι ο χορός που χορεύουμε είναι ο χορός του Ζαλόγγου. Αναλώσαμε 60 χρόνια και δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι αυτό που είναι αποδεκτό από την Τουρκία δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από τον Κυπριακό λαό.

Η πρότασή μας εδράζεται σε μία διαφορετική φιλοσοφία. Ξεφεύγει από τη φιλοσοφία του «τι είναι αποδεκτό από την Τουρκία» και μεταφέρεται στο «τι επιβάλλει το διεθνές δίκαιο και τι επιτρέπουν τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα». Η υιοθέτηση αυτής της νέας φιλοσοφίας είναι ένα τεράστιο πρώτο βήμα το οποίο δεν μπορούν να το κάνουν τα αρρωστημένα μυαλά του υφιστάμενου διεφθαρμένου ολιγαρχικού πολιτικού συστήματος τα οποία είναι υποταγμένα στα ξένα κέντρα αποφάσεων που ποδηγετούν το κυπριακού για δεκαετίες. Η αλλαγή φιλοσοφίας μπορεί να υλοποιηθεί μόνο από φρέσκα, καθαρά και φωτισμένα μυαλά που κινούνται εκτός των διεφθαρμένων παραδοσιακών κομματικών σχηματισμών.

Η εμπειρία 60 χρόνων έχει καταδείξει τα ακόλουθα:

Α Υπάρχει επίσημη υψηλή στρατηγική της Τουρκίας στο Κυπριακό. Αυτή παρατίθεται ξεκάθαρα στις εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ του 1956, το Σχέδιο Επανάκτησης Κύπρου του Γραφείου Ειδικού Πολέμου του 1958 και το Στρατηγικό Βάθος του Αχμέτ Νταβούτογλου του 2010.
Β Το Σύνταγμα του 1960 ήταν συνταγή για καταστροφή και διχοτόμηση.
Γ Δεν υπάρχει αντίστοιχη υψηλή στρατηγική της δικής μας πλευράς, αλλά αντανακλαστικές αντιδράσεις, πολλές φορές αντιφατικές.
Δ Η Τουρκία σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να αποδεχτεί οτιδήποτε λιγότερο από την κηδεμονία ολόκληρης της Κύπρου. Δηλαδή, μία λύση τύπου Ανάν η οποία να της εξασφαλίζει τον άμεσο έλεγχο ενός μέρους του νησιού και τον έμμεσο έλεγχο του υπολοίπου. Δηλαδή, κάτι περισσότερο από αυτό πού της εξασφάλισε το σύνταγμα του 1960.
Ε Η Τουρκία χρησιμοποιεί τακτικά τον χρόνο, με τη βοήθεια των άκαρπων και ανούσιων διαπραγματεύσεων για να επιτύχει :
Ι Απενεχοποίησή της.
ΙΙ Παγίωση των τετελεσμένων (εισβολή, κατοχή, εποικισμός).
ΙΙΙ Αποδόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας
IV Αναβάθμιση του ψευδοκράτους.
ΣΤ Το μοντέλο λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας εξυπηρετεί την στρατηγική της Τουρκίας αφού είναι θνησιγενές μοντέλο λύσης γι’ αυτό και δεν εφαρμόστηκε πουθενά στο κόσμο προηγουμένως.

 

Πως θα πειστεί ο διεθνής παράγοντας για τη μεγάλη αλλαγή στο μοντέλο λύσης από τη ΔΔΟ στο ενιαίο κράτος καθώς και τις ριζοσπαστικές αλλαγές στο σύνταγμα του 1960;

 

Η πρότασή σας επιφέρει σημαντικές απώλειες στην Αγγλία αφού χάνει τις στρατηγικής σημασίας βάσεις της. Πως θα το αντιμετωπίσετε αυτό;

 

Πως προβλέπετε να διασκεδάσετε τις ανησυχίες των Τουρκοκυπρίων έναντι της πρότασής σας;

 

Πρακτικά, ποια βήματα προτείνετε στη δική μας πλευρά για υλοποίηση της πρότασής σας;

ΣΥΝΟΨΗ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΓΙΑ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ

Η Κύπρος βρίσκεται σε κομβικό γεωστρατηγικό σημείο, και αντιστοίχως, το κυπριακό πρόβλημα σχεδιάστηκε, προκλήθηκε και συντηρείται για την εξυπηρέτηση γεωστρατηγικών συμφερόντων τρίτων χωρών, πρωτίστως της Τουρκίας και της Αγγλίας. Επομένως, το Κυπριακό είναι ένα διεθνές πρόβλημα.

Αρχικά το Κυπριακό πρόβλημα ήταν αποικιακό ζήτημα, που δημιουργήθηκε όταν η Αγγλία προσάρτησε την Κύπρο το 1914 καθιστώντας την «αποικία του στέμματος». Για να αντιμετωπίσει το αίτημα των Ελλήνων της Κύπρου για αυτοδιάθεση και τη σχετική προσφυγή της Ελλάδας στον ΟΗΕ, η Αγγλία ενέπλεξε την Τουρκοκυπριακή κοινότητα και την Τουρκία επιδιώκοντας τη μετατροπή του Κυπριακού σε δικοινοτική διαφορά Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και σε διμερή διακρατική διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Η Τουρκία άδραξε άμεσα την ευκαιρία και προχώρησε σε εκπόνηση στρατηγικού σχεδίου για επανάκτηση της Κύπρου.

Η διαιρετική πολιτική των Άγγλων αποικιοκρατών, που αρχικά είχε αναρριπίσει το τουρκικό ενδιαφέρον για την Κύπρο, καλλιέργησε τον διαχωρισμό των κοινοτήτων, επέβαλε το θνησιγενές διχοτομικό σύνταγμα του 1960, ενεθάρρυνε την πρόκληση αντιπαραθέσεων και εχθροπραξιών στο νησί και προσπάθησε να μετουσιώσει επικοινωνιακά το πρόβλημα σε δικοινοτική διαφορά.

Η αποστασία των Τουρκοκυπρίων το 1963 και στη συνέχεια η εισβολή των Τούρκων το 1974 προκάλεσε τον γεωγραφικό διαχωρισμό του λαού, τη δημογραφική αλλοίωσή του και την ανάπτυξη φυγόκεντρων και διασπαστικών τάσεων.

Η απουσία υψηλής στρατηγικής εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας και των Ελληνοκυπρίων, επέτρεψε στην Τουρκία να υλοποιήσει ανενόχλητη τους στρατηγικούς της στόχους για απο-ενοχοποίηση για την παράνομη εισβολή, κατοχή, εποικισμό, καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παρεμπόδιση βασικών ελευθεριών και άλλα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε και να προωθήσει και να πετύχει την αποδοχή εκ μέρους της συντριπτικής πλειοψηφίας της Ελληνοκυπριακής πολιτικής ηγεσίας, ενός ρατσιστικού, διχοτομικού, αντιδημοκρατικού, μη λειτουργικού πλαισίου λύσης στο οποίο δόθηκε το όνομα «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία».

Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία ήταν κίνηση «ματ» εκ μέρους της Τουρκίας, αφού διασφάλισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον στρατηγικό της στόχο για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου. Σε περίπτωση εφαρμογής της, το νέο μόρφωμα θα ήταν υποχείριο της Τουρκίας μέσω των προνοιών αρνησικυρίας του ομόσπονδου κράτους, για όσο βέβαια αυτό θα υπήρχε, αφού τα διχοτομικά συστατικά του και οι δυσλειτουργικές του πρόνοιες αποτελούσαν συνταγή για καταστροφή και διάλυσή του στα εξ ων συνετέθη. Σε περίπτωση μη εφαρμογής της, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα, θα ροκανίζετο ο χρόνος σε άκαρπες διαπραγματεύσεις, θα απενοχοποιείτο η Τουρκία με την τάχα επίδειξη καλής θέλησης και θα επιτυγχάνετο η διαιώνιση του προβλήματος και η παγίωση των τετελεσμένων, ιδιαίτερα του εποικισμού και της δημογραφικής αλλοίωσης.

Οι πολλές αποτυχημένες προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος για 40 ολόκληρα χρόνια ενέσπειραν στον Κυπριακό λαό την απογοήτευση, ενώ οι δαιδαλώδεις διαδικασίες και η πολυπλοκότητα και παραφροσύνη των προτεινόμενων λύσεων έφερε τη σύγχυση.

Ο κατακερματισμός της οργανωμένης πολιτικής έκφρασης σε πολλά κόμματα που αντιπολιτεύονται μεταξύ τους, τις πλείστες φορές χωρίς λόγο αφού η συντριπτική πλειοψηφία ποδηγετείται από τα ίδια διεθνή κέντρα αποφάσεων, και η ένταξη του κυπριακού στην αρένα της κομματικής διαμάχης, εξέθρεψε τη σύγχυση.

Η ευμάρεια των τελευταίων 3 δεκαετιών πριν την πρόσφατη οικονομική κρίση έκαμψε το αγωνιστικό φρόνημα του λαού και η απροσδόκητη οικονομική κρίση των τελευταίων 5 ετών εξανάγκασε τους πολίτες να ασχοληθούν με τα προς το ζην και μείωσε το ενδιαφέρον τους για το πρόβλημα.

Η σήψη και διαφθορά του πολιτικού προσωπικού προκάλεσε την απαξίωση των πολιτών προς την πολιτική και τους πολιτικούς και την περαιτέρω αποστασιοποίησή τους από το κυπριακό πρόβλημα.

Η πολιτική συσκότισης και αδιαφάνειας που επέβαλαν έξυπνα οι Άγγλοι και οι λοιποί ξένοι παράγοντες που κατευθύνουν την διαχείριση του προβλήματος από της γενέσεώς του μέχρι σήμερα, εξέθρεψε την παραπλάνηση, την εικασιολογία και τον ψυχολογικό πόλεμο.

Όλα τα πιο πάνω οδήγησαν τον λαό σε μεγάλη σύγχυση και αδιαφορία για το ύψιστο πρόβλημα που τον απασχολεί.

Ο απεγκλωβισμός της Κυπριακής Δημοκρατίας και των Ελληνοκυπρίων από την καλά προσχεδιασμένη παγίδα που έστησε η Τουρκική στρατηγική είναι δύσκολη, αλλά εφικτή και επιβεβλημένη. Απαιτεί ρήξη με το άμεσο αμαρτωλό πολιτικό παρελθόν. Απαιτεί κάθαρση και ανανέωση του πολιτικού προσωπικού και των κομματικών σχηματισμών. Απαιτεί αυστηρή προσήλωση στις πανανθρώπινες αξίες, στα ανθρώπινα δικαιώματα, τις βασικές ελευθερίες, το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και δυναμική διεκδίκησή τους. Απαιτεί χάραξη υψηλής στρατηγικής με την εμπλοκή αρίστων επιστημόνων πολλών σχετικών ειδικοτήτων. Απαιτεί έξυπνους διπλωματικούς ελιγμούς. Απαιτεί την επανεύρεση της ταυτότητάς μας ως λαού μέσα από την αναγέννηση των αξιών μας και την συντήρηση της παράδοσής μας. Απαιτεί την τόνωση του αγωνιστικού μας φρονήματος και του πόθου για ελευθερία, δημοκρατία και ευημερία. Απαιτεί την ενίσχυση των εσωτερικών συντελεστών ισχύος μας με ξένους συντελεστές ισχύος, ώστε η Τουρκία να εξαναγκαστεί σε υποχώρηση από τους μαξιμαλιστικούς, ιμπεριαλιστικούς, παράνομους και παρανοϊκούς στόχους της. Ως Ευρωπαίοι πολίτες, οι Κύπριοι δικαιούμαστε και οφείλουμε να διεκδικήσουμε τα ίδια δικαιώματα με όλους τους άλλους Ευρωπαίους πολίτες. Χωρίς εθνικές, ρατσιστικές, φυλετικές, θρησκευτικές ή άλλες διακρίσεις.

Η διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί τον μέγιστο συντελεστή ισχύος γι’ αυτό και πρέπει να προστατευθεί ως κόρη οφθαλμού. Οι λοιποί συντελεστές ισχύος θα πρέπει να ενδυναμωθούν. Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, οι αποφάσεις των διεθνών δικαστηρίων, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, οι υδρογονάνθρακες, και οι εξαίρετες σχέσεις γειτονίας με όλες τις χώρες της περιοχής θα πρέπει να τύχουν δυναμικής εκμετάλλευσης.

Η κατάρρευση του δόγματος Νταβούτογλου για «μηδενικά προβλήματα» με τις γειτονικές χώρες, η νεοσουλτανική αλαζονεία του Ρατζίπ Ερτογάν, η ρήξη με άλλα μουσουλμανικά κράτη, η ένταση με την Ρωσία, τα σημαντικά εσωτερικά προβλήματα (Κούρδοι, οικονομία, κεμαλιστές, ανθρώπινα δικαιώματα), τα σύννεφα στις σχέσεις με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ και η εριστική στάση έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο μεταναστευτικό όπως και στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, έχουν καταστήσει την Τουρκία πολύ ευάλωτη στο διεθνές πεδίο. Η μελέτη της σύγχρονης ιστορίας της Τουρκίας διδάσκει ότι η χώρα αυτή δεν επιδεικνύει κανένα σεβασμό στο διεθνές δίκαιο και στα ανθρώπινα δικαιώματα, έχει μαξιμαλιστικές ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις και είναι ιδιαίτερα ασταθής εσωτερικά, υποφέροντας από σημαντικές φυγόκεντρες πολιτικές δυνάμεις και φανατικά συγκρουόμενες ιδεολογίες.

Η Κυπριακή Δημοκρατία και οι Ελληνοκύπριοι που την διαχειρίζονται επίσημα και νόμιμα και αναγνωρισμένα, οφείλουν να συνειδητοποιήσουν δύο σημαντικά δεδομένα. Πρώτον, ότι η Τουρκία δεν μπορεί να αποτελέσει σταθερό και έμπιστο εταίρο στην περίπτωση λύσης του Κυπριακού, αφού θα επιδιώκει μέσω χειραγώγησης των Τουρκοκυπρίων τον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου. Δεύτερον, ότι η Τουρκία θα υποχωρήσει στο Κυπριακό μόνο όταν εξαναγκαστεί από το διεθνή παράγοντα. Για να πιέσει ο διεθνής παράγοντας την Τουρκία, θα πρέπει τα συμφέροντά του να το επιβάλλουν. Επομένως, η προσπάθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας θα πρέπει να μετατοπιστεί από την Τουρκία προς τον διεθνή παράγοντα και ιδιαίτερα στις ισχυρές όμορές της χώρες που αυτή τη στιγμή απειλούνται από τις νεο-οθωμανικές βλέψεις της Τουρκίας, οι οποίες δεν είναι λίγες, με προεξάρχουσα τη Ρωσία.

Τα τρέχοντα γεωστρατηγικά δεδομένα δημιουργούν μοναδική ευκαιρία στην Κυπριακή Δημοκρατία να απεγκλωβιστεί από την παγίδα που της έστησε η Τουρκική στρατηγική και να επανατοποθετήσει το Κυπριακό στην ορθή του βάση, ως προβλήματος εισβολής, κατοχής και εποικισμού, δημιουργώντας πραγματικές ελπίδες επίλυσής του. Τα τρέχοντα δεδομένα είναι αβέβαιο για πόσο θα παραμείνουν τόσο ευνοϊκά για την Κυπριακή Δημοκρατία.

Η Κυπριακή πλευρά επιβάλλεται να μετατοπίσει το πρόβλημα στο δικό της γήπεδο αναλαμβάνοντας πρωτοβουλία κινήσεων με την κατάθεση ολοκληρωμένου σχεδίου λύσης που να κατοχυρώνει απόλυτα τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις βασικές ελευθερίες και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο όλων των Κυπρίων Ευρωπαίων πολιτών και να απεμπλέκει την Τουρκία.

Το παρόν πόνημα επιχειρεί την εκπόνηση υψηλής στρατηγικής για υλοποίηση αυτού του εγχειρήματος και προτείνει συγκεκριμένο πλαίσιο λύσης και πλάνο δράσης. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην πτυχή της ασφάλειας η οποία απασχολεί τα μέγιστα τόσο τους Ελληνοκύπριους όσο και τους Τουρκοκύπριους και προσφέρεται από την Τουρκία ως το βασικό πρόσχημα για την ανάμιξή της. Η συμβολή του ΣΑ του ΟΗΕ. σε αυτό είναι επιβεβλημένη, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα χρόνια μέχρι την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους.

Το προτεινόμενο πλαίσιο λύσης που έχει ως στόχο τη δημιουργία ενός ενιαίου, κυρίαρχου, αδιαίρετου, ευρωπαϊκού κράτους, συνοψίζεται ως ακολούθως:
1. Θα αποχωρήσουν όλα τα ξένα στρατεύματα, συμπεριλαμβανομένων της ΕΛΔΥΚ και της ΤΟΥΡΔΥΚ.
2. Η ασφάλεια της Κύπρου θα ανατεθεί για μεταβατική περίοδο 10 ετών στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η ειρηνευτική δύναμη που εδρεύει στην Κύπρο θα αυξηθεί σε αριθμό και θα αποκτήσει διαφοροποιημένους όρους εντολής.
3. Θα επαναπατριστούν όλοι οι έποικοι, πλην αυτών που έχουν συνάψει γάμους με νόμιμους Κύπριους πολίτες και των απογόνων τους.
4. Η Συνθήκη Εγγυήσεως και η Συνθήκη Συμμαχίας του 1959 θα καταργηθούν.
5. Θα διατηρηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία, το όνομα και η σημαία της και θα προκηρυχθεί διαγωνισμός για κρατικό ύμνο. Επίσημες γλώσσες θα είναι η Ελληνική και η Τουρκική.
6. Η μορφή του πολιτεύματος θα είναι η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, στην οποία οι εξουσίες του Προέδρου θα είναι περιορισμένες.
7. Θα υπάρχει διάκριση των 3 εξουσιών (εκτελεστικής, νομοθετικής, δικαστικής).
8. Το εκλογικό σύστημα θα είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και θα είναι η απλή αναλογική ώστε να διασφαλίζεται η αναλογική συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων και άλλων μεγάλων ομάδων πολιτών στην Βουλή.
9. Οι κοινοτικές ποσοστώσεις θα καταργηθούν και όλοι οι νόμιμοι Κύπριοι πολίτες θα έχουν τα ίδια δικαιώματα όπως όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες.
10. Οι περιουσίες θα περιέλθουν στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους και όλες οι παράνομες μεταβιβάσεις μετά το 1974 θα αναιρεθούν.
11. Η αξιοκρατία θα επιβληθεί σε όλους τους δημόσιους οργανισμούς (συμπεριλαμβανομένων του στρατού, της αστυνομίας, της δικαστικής εξουσίας) και η εφαρμογή της θα ελέγχεται για μεταβατική περίοδο 10 ετών από ειδικό κλιμάκιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
12. Θα δημιουργηθεί μικρός σύγχρονος επαγγελματικός στρατός στον οποίο θα υπηρετούν Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Μαρωνίτες και οποιοιδήποτε άλλοι Κύπριοι πολίτες.
13. Θα καταργηθούν οι κυρίαρχες Βρετανικές βάσεις και θα περιέλθουν στην κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η βάση Ακρωτηρίου θα τεθεί στη διάθεση των 5 χωρών μονίμων μελών του ΣΑ του ΟΗΕ.
14. Οι διεθνείς συμβάσεις που θα ισχύουν θα είναι μόνο αυτές που συνήφθησαν από την Κυπριακή Δημοκρατία.

Η παρούσα πρόταση αναμένεται να βρεθεί αντιμέτωπη με την συνήθη πλέον θέση ότι είναι ανέφικτη αφού δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει αποδεκτή από την Τουρκία. Η απάντηση σε αυτό το επιχείρημα βρίσκεται στην 40χρονη εμπειρία διαπραγματεύσεων κάτω από το δόγμα του «ηττημένου καλού παιδιού», η οποία, παρόλες τις παρανοϊκές υποχωρήσεις της Ε/Κ πλευράς, όχι μόνο δεν καρποφόρησε αλλά αντίθετα εξέθρεψε την Τουρκική αδιαλλαξία και περιέπλεξε το πρόβλημα και έθεσε την Κύπρο υπό τη μόνιμη ομηρία της Τουρκίας. Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να αποδεχτεί οποιαδήποτε λύση στην Κύπρο αν αυτή δεν της εξασφαλίζει τον απόλυτο έλεγχο του νησιού. Εκτός αν εξαναγκαστεί από το διεθνή παράγοντα. Για να γίνει αυτό, η Κύπρος πρέπει να εκθέτει συνεχώς την Τουρκία στα διεθνή σώματα και να ευθυγραμμίσει τα συμφέροντα μεγάλων χωρών και παγκόσμιων δυνάμεων με τα δικά της. Τα γεωπολιτικά δεδομένα αυτή τη στιγμή το επιτρέπουν όσο ποτέ προηγουμένως.