Άθως Κοιρανίδης, Μέλος Δ.Σ.

18 Δεκεμβρίου 2020

Ήταν για να το ζήσουμε και αυτό.  Η πρώτη φορά μετά το 1963 που ο ετήσιος προϋπολογισμός του κράτους καταψηφίζεται.  Τότε λόγω Τουρκανταρσίας.  Σήμερα λόγω Οδυσσανταρσίας. Τότε ο λόγος ήταν σοβαρός.   Σήμερα ο λόγος είναι αισχρός.

Το ΔΗΚΟ, ο συνήθης εταίρος του κυβερνώντος ΔΗΣΥ αποσκίρτησε από την άτυπη πολυετή σύμπραξη η οποία ευθύνεται για την σημερινή κατάντια της οικονομίας, προφασιζόμενο την άρνηση της κυβέρνησης να δώσει αντίγραφο των φακέλων όλων των πολιτογραφήσεων στον Γενικό Ελεγκτή.

Οι σχέσεις των δύο κομμάτων επιδεινώθηκαν τα τελευταία χρόνια λόγω της φημολογούμενης εμπλοκής της ηγεσίας του ΔΗΣΥ στον διαμελισμό του ΔΗΚΟ που επήλθε από την αποχώρηση πολλών ηγετικών στελεχών και 3 βουλευτών του.   Η πικραμένη ηγεσία του λαβωμένου ΔΗΚΟ, θέλοντας αφενός να εκδικηθεί το ΔΗΣΥ και αφετέρου να νίψει τα χείρας της για την κατρακύλα της οικονομίας και την έξαρση της διαφθοράς, μεταμφιέστηκε σε Ηρακλή για να αναλάβει τάχατες την κάθαρση του στάβλου του Αυγεία.

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι την ευθύνη για την έγκριση του ετήσιου προϋπολογισμού την έχει η εκάστοτε κυβέρνηση.  Ως εκ τούτου, την ευθύνη για την καταψήφιση του προϋπολογισμού την έχει η κυβέρνηση Αναστασιάδη και το κυβερνών κόμμα ΔΗΣΥ.  Η πρόθεση του ΔΗΚΟ να καταψηφίσει τον προϋπολογισμό αν δεν παραδίδονταν οι φάκελοι στον Γενικό Ελεγκτή ήταν γνωστή προ διμηνίας τουλάχιστον.  Η κυβέρνηση ήξερε ότι δεν μπορούσε να επιτρέψει να δοθούν οι φάκελοι στον Γενικό Ελεγκτή καθότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην αποκάλυψη μεγαλύτερων σκανδάλων από αυτό που αποκάλυψε ο AL Jazeera και στον καταποντισμό του ΔΗΣΥ στις εκλογές του ερχομένου Μαΐου.  Η κυβέρνηση και το ΔΗΣΥ είχαν πολύ χρόνο να διαβουλευτούν με τα άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα για εξασφάλιση της απαραίτητης συναίνεσης.  Δεν το έπραξαν όμως. Μάλλον, το έπραξαν επιλεκτικά (ΕΛΑΜ και ΑΛΛΥΛΕΓΓΥΗ) αλλά όχι επαρκώς. Γιατί; Μήπως επιδίωκαν να επιμερίσουν την ευθύνη για την νέα οικονομική κατρακύλα στην αντιπολίτευση ή  μήπως ήθελαν να ανοίξουν νέα παράθυρα συνεργασιών για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές.

Το θέατρο που παρακολουθήσαμε τις τελευταίες ημέρες προσομοίαζε κωμωδίας παρόλο που το ΔΗΣΥ προσπάθησε να του δώσει χροιά τραγωδίας.   Οι πρωταγωνιστές αποσύρθηκαν στα καμαρίνια τους για το διάλλειμα του θεάτρου και κάνουν πρόβα για την επόμενη σκηνή που θα ακολουθήσει μετά το σύντομο διάλειμμα.  Οι θεατές, οι πολίτες αυτού του τόπου, παρακολούθησαν την πρώτη σκηνή παίρνοντας άλλη μία δόση σόκ, όπως αυτές που συνήθισαν να τους δίνουν οι ηθοποιοί στα προηγούμενα έργα του κουρέματος, της διάλυσης του συνεργατισμού,  του νέου αδιεξόδου στο κυπριακό, του κορωνοιού, της κατάρρευσης του προγράμματος πολιτογραφήσεων και άλλων.  Τώρα, παραμένουν καθηλωμένοι στις θέσεις τους φορώντας τις μάσκες τους αναμένοντας τη νέα σκηνή του θεάτρου του προϋπολογισμού.

Είναι αξιοπερίεργο πόσο ακόμη θα αντέξουν οι θεατές να παρακολουθούν και να ακολουθούν αυτό τον θίασο.  Κάτι μου λέει ότι δεν θα είναι για πολύ.  Ο Μάιος δεν είναι μακριά.