Άθως Κοιρανίδης, Μέλος Δ.Σ.

12 Ιανουαρίου 2019

Από τότε που θυμάμαι, η καθιερωμένη Αρχιεπισκοπική Εγκύκλιος των Χριστουγέννων πάντοτε περιλαμβάνει ειδική αναφορά στο εθνικό μας ζήτημα. Παρόλο που προσωπικά ποτέ δεν με ανέπαυσε η πρακτική ανάμειξης των πνευματικών νουθεσιών με τα εθνικά θέματα σε στιγμές μεγάλων θρησκευτικών εορτών, εντούτοις  οι εκάστοτε Αρχιεπίσκοποι έκριναν σκόπιμες αυτές τις αναφορές.

Η φετεινή εγκύκλιος, όχι μόνο δεν αποτέλεσε εξαίρεση στον κανόνα,  αλλά περιείχε μία σημαντική πρωτοτυπία.  Ξεπερνώντας τα τετριμμένα ευχολόγια και γενικολογίες των προηγούμενων χρόνων, απαίτησε από την πολιτική ηγεσία των Ελληνοκυπρίων την απαγκίστρωση από την Δι-κοινοτική Δι-ζωνική Ομοσπονδία (ΔΔΟ),  την επανατοποθέτηση του κυπριακού στην ορθή του διάσταση ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής και την απόσειση όλων των μονομερών υποχωρήσεων και δεσμεύσεων στις οποίες προέβη όλα αυτά τα χρόνια.  Εξ’ όσων γνωρίζω είναι η πρώτη φορά που ο Αρχιεπίσκοπος υποβάλλει δημόσια τέτοια απαίτηση.

Με τη θέση του αυτή, ο Αρχιεπίσκοπος προστέθηκε στον μικρό κατάλογο των προσωπικοτήτων που τολμούν να έρθουν σε ρήξη με την διαχρονική στάση της πολιτικής ηγεσίας και να απαιτήσουν ριζική αναθεώρηση του συνταγματικού πλαισίου λύσης και της στρατηγικής για λύση του Κυπριακού.  Η βαρύτητα της θέσης του Αρχιεπισκόπου είναι ιδιαίτερη αφού διαχρονικά στο εθνικό θέμα ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος εξέφραζε την θέση ολόκληρης της Εκκλησίας της Κύπρου.

Παρόλη τη ξεκάθαρη τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου, η στάση της επίσημης Εκκλησίας στη θεμελιώδη αυτή πτυχή του εθνικού θέματος παραμένει ασαφής.   Οι λοιποί αρχιερείς, με εξαίρεση το Μητροπολίτη Πάφου Γεώργιο, αποφεύγουν επιμελώς να πάρουν ξεκάθαρη θέση.  Η σιωπή τους, εκλαμβάνεται από πολλούς ως αποδοχή των θέσεων της πολιτικής ηγεσίας. Ως αποτέλεσμα, το ποίμνιο αφήνεται έρμαιο των πολιτικών οι οποίοι, όπως έχουν αποδείξει επανηλειμμένα, δεν ενδιαφέρονται για τίποτε άλλο παρά για το προσωπικό και κομματικό τους συμφέρον.

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου οφείλει να τοποθετηθεί ευθαρσώς επί του ζωτικότατου αυτού θέματος και να διακηρύξει τη θέσης της.  Η φάση στην οποία βρίσκεται το Κυπριακό πρόβλημα είναι καθοριστική και η Εκκλησία επιβάλλεται να τοποθετηθεί.  Οι πολιτικοί και τα κόμματα παλινδρομούν προσμετρώντας το πολιτικό κόστος για τους ίδιους και τα κόμματά τους, ενώ δεν διστάζουν να θυσιάσουν τις θέσεις τους στο σοβαρό αυτό ζήτημα προς άγραν ψήφων συμπήσσοντας εκλογικές συνεργασίες με αντιφρονούντες.  Μεγάλο μέρος του Κυπριακού λαού εμπιστεύεται την Εκκλησία και αναμένει να καθοδηγηθεί από αυτή.  Η έλλειψη μίας τέτοιας δημόσιας θέσης δίνει το δικαίωμα τόσο στο ποίμνιο όσο και στους πολιτικούς αλλά και στη διεθνή κοινότητα να θεωρεί ότι η Εκκλησία είναι διχασμένη επ’ αυτού του σοβαρότατου θέματος. Αντίθετα, η δημοσιοποίηση μιάς τέτοιας θέσης εκ μέρους της Ιεράς Συνόδου, θα εμψυχώσει το λαό ο οποίος θα εξασκήσει πίεση στα κόμματα και τους πολιτικούς να αναθεωρήσουν την θέση τους στο θεμελιώδες αυτό ζήτημα.

Ο ενεργητικός ρόλος της Εκκλησίας στα εθνικά θέματα είναι ιστορικά θεσμοθετημένος και δεν πρέπει να διαβρωθεί, ανεξαρτήτως αν κάποιοι πολιτικοί έχουν αντίθετη άποψη.  Παρά τις όποιες ανθρώπινες αδυναμίες της εκάστοτε ιεραρχίας, η Εκκλησία παραμένει, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο πλέον έμπιστος θεσμός για τους πολίτες.  Ως εκ τούτου, οφείλει να προστατεύει τους πολίτες από τους καιροσκόπους δημαγωγούς πολιτικούς και να οχυρώνει το κράτος και το έθνος ενάντια στις επιβουλές των ξένων και των εδώ εκπροσώπων τους.